Jeżeli podatnik zignoruje wezwanie organu podatkowego lub nie będzie składał wyjaśnień w określonej sprawie, to może zostać na niego nałożona kara porządkowa. Jeżeli została na podatnika nałożona kara podatkowa, to nie oznacza to, że jest on już wolny od innych właściwych środków przymusu. Podatnik powinien jednak wiedzieć, kiedy może na niego zostać nałożona kara, a kiedy nie. Zapoznajmy się więc z tym tematem.
Nałożenie kary porządkowej wiąże się z nie wstawieniem się do organu skarbowego w związku z otrzymanym wezwaniem, które powinno zawierać pouczenie o skutkach prawnych niezastosowania się do wezwania.
Kara porządkowa nie powinna zostać nałożona wtedy, gdy podatnik został wezwany przykładowo tylko do dostarczenia odpowiednich dokumentów.
Kara porządkowa zostaje nałożona przez organ podatkowy, przed którym toczone jest postępowanie. Płatność powinna być uregulowana w ciągu 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.
Co może zrobić podatnik? Ma on prawo do złożenia zażalenia na postanowienie o ukaraniu karą porządkową lub do złożenia wniosku o jej uchylenie.
Na kogo może zostać nałożona kara porządkowa?
Karą porządkową mogą być ukarani:
- strona,
- pełnomocnik strony,
- świadek,
- biegły,
którzy mimo prawidłowego wezwania organu podatkowego:
– nie stawili się osobiście bez uzasadnionej przyczyny, mimo że byli do tego zobowiązani, lub
– bezzasadnie odmówili złożenia wyjaśnień, zeznań, wydania opinii, okazania przedmiotu oględzin lub udziału w innej czynności, lub
– bez zezwolenia tego organu opuścili miejsce przeprowadzenia czynności przed jej zakończeniem.
Ma ona również odpowiednio zastosowanie do:
- osób, które wyraziły zgodę na powołanie ich na biegłego, a także tych, które odmówiły wyjawienia rzeczy lub praw majątkowych, mogących być przedmiotem hipoteki przymusowej lub zastawu skarbowego,
- osób trzecich, które bezzasadnie odmawiają okazania przedmiotu oględzin,
- uczestników rozprawy, którzy poprzez swoje niewłaściwe zachowanie utrudniają jej przeprowadzenie.